เกิดตายก่อชีวิต

ลมแผ่วพริ้วปะทะที่ปลายจมูก
ดำดิ่งสู่กระแสธารไหลเอื่อย
ผ่อนคลายทาบทาทุกอณู
สยบความเหนื่อยล้าของร่างกาย

สดับฟังเสียงเพลงแห่งจิตวิญญาณ
ท่วงทำนองคุ้นเคยมิลืมเลือน
ทบทวนอย่างตั้งใจ
สายลมที่พัดมาชั่วนาตาปี
ลมหายใจ
ยังแผ่วพริ้วซื่อตรงลงที่เดิม

โดยไม่ตั้งใจ
เธอได้จับมือฉันขีดเขียนฟากฟ้า
ถักทอผืนดินแห่งความหวัง
หัดร้องเพลงกับสายลม
ยลกับความงามของแสงแดด ปุยเมฆ และขุนเขา

ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม
แต่ไม่สำคัญสำหรับฉันอีกต่อไป
ชีวิตไร้พรมแดน
ใต้จิตสำนึกเดียวกันของทุกสิ่ง
ลมหายใจของเขา เป็นลมหายใจของเราเช่นเดียวกัน